Categorie: 2012 Amerikaanse Westkust

Het begin van een vakantie is voor mij altijd een vermoeiende bedoening omdat ik de nacht voor vertrek altijd ronduit slecht slaap en erg vroeg wakker ben. Als je dan naar Amerika vliegt en op NL tijd pas om een uur of 4 a 5 ’s nachts je bedje induikt is dat een heeeeeele lange dag. Ik geloof dat ik vanochtend al om 6 uur op was, gelukkig was er nog wat Olympische spelen op de TV.

Het is wél heel goed bevallen om een dagje vrij te zijn voor vertrek. De laatste jaren werkte ik de laatste dag voor de vakantie nog waardoor koffers inpakken een haastklusje werd met als resultaat dat de koffers zó slecht ingedeeld waren dat ze na 1 dag al in een chaos waren veranderd. Zaterdag hadden we lekker de hele dag de tijd om relaxed in te pakken en dat is goed bevallen. Ik kon helaas niet online inchecken vanwege een technische foutmelding maar omdat we de stoelen al hadden vastgelegd maakte ik me daar niet zoveel zorgen om (maar ’s nachts natuurlijk wel…)

’s Avonds nog een BBQtje bij Lot en Douwe dus dat was ook nog eens een lekker en gezellig begin van onze vakantie!

Vanochtend hebben we eerst Meta’s vader opgehaald die de eerste week van onze vakantie in ons huis woont daarna afgelost door Bart-Jan. Nadat Henk was geïnstalleerd kwam de taxi een kwartiertje te vroeg en zo stonden we om kwart over 11 op Schiphol. We waren dus 2,5 uur vantevoren op Schiphol en dat kwam wel goed uit want ongeveer een kwartier nadat wij waren aangekomen was de rij voor de incheckbalie al vier keer zo lang. De reden dat we niet online hadden kunnen inchecken was dat we exit row stoelen hadden en dan willen ze eerst weten of je wel in staat bent om assistentie te verlenen in geval van nood. Wachten + inchecken was maximaal een half uur en de paspoortcontrole duurde maximaal tien minuten waardoor we lekker op tijd aan de “airside” waren. Valt ons altijd op dat er zoveel mensen volledig in de stress zijn op Schiphol! Het is ook wel een lawaaiige omgeving waar iedereen ook nog eens gehaast is maar als je op vakantie gaat moet je kalm aan doen!

Op Schiphol hebben we gelunched bij de Foodcourt waar we Thais hebben gegeten, lekker nog even veel rijst en groenten!

De vlucht naar Reykjavik verliep voorspoedig; we hadden lekker ruime plekken alleen de stoelen konden niet naar achteren. Het drinken bij Icelandair is gratis en eten kost geld (maar niet heel duur). Onze tickets waren echter zo goedkoop dat dat geen enkel probleem was. Op Reykjavik hadden we een overstap van ongeveer een uur en in die tijd hebben we een hotdogje gegeten en even de sociale media bekeken. Een Mbtje kost in Ijsland maar 70 cent en dat is een stuk goedkoper dan de 2 euro elders in Europa, raar hoor!

Het entertainment systeem van Icelandair werkte op de stretch van Amsterdam naar IJsland goed maar op het stuk naar Denver hadden we pech en viel het na twee uur uit. Gelukkig hadden we twee iPads vol met films, series en muziekdocumentaires bij ons. Ik had niet alleen films op de Ipad gezet maar ook wat America’s got Talent van dit seizoen, wat Mad Men en een paar afleveringen van VPRO documentaires over Pink Floyds Dark Side of the Moon, the Foo Fighters, Gimme Shelter… de muziekliefhebbers kennen ze wel! De stoelen bij Icelandair zijn vrij dun, na een uur of 4 begin je toch wel een stenen kont te krijgen!

Terwijl ik dit tik zitten we denk ik op 80% van de vlucht, het valt me elke keer weer tegen hoe lang zo’n vlucht duurt. De Australiers hoeven niet bang te zijn dat ik ooit op bezoek kom. Hoe hou je het vol!

Na in de regen en met op afstand onweer op tijd geland te zijn spoedden we ons snel naar de immigratie. Wel leuk dat de Amerikaanse weergoden speciaal voor ons een passend ontvangst-weertje hebben geregeld, anders hadden we maar geschrokken als we meteen in de volle zon aankwamen! Erg “considerate” van ze! Bij de immigratie waren er veel werkplekken bezet, binnen 10 minuten waren we er doorheen en wat ik erg vreemd vond was dat we onze koffers niet meer hoefden in te leveren voor de tweede check. Dus stonden we 33 minuten na mijn eerste incheck op Facebook alweer buiten!

Bij Alamo liep het allemaal een klein beetje anders dan verwacht. Ik hoopte erop dat ik buiten zelf een auto uit mocht kiezen maar helaas kwamen ze de auto’s voorrijden en kon je niet even “wat regelen”. We kregen een erg mooie Tahoe (daar hadden we ook voor betaald) maar wel 1 met 3 zitrijen. Die laatste zitrij die kan je dan weliswaar opklappen maar met 3 koffers is hij dan echt wel vol. Ik weet niet of het mijn sippe gezicht, mijn charmes of een briefje van $20 was maar opeens stond er een monsterlijk grote Ford Expedition voor ons klaar. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik de fooi pas gaf nadat we de upgrade hadden gekregen (was het dus toch de charme…). Die fooi weigerde ze en zei dat dat niet blablabla policy was maar haastte ze zich te zeggen “if you offer it a second time my response will be different”. Dus toen ik haar de fooi nogmaals aanbood pakte ze hem met liefde aan.

Hotel is perfect! We hadden een 1 King bedroom suite w/sofa sleeper en dat bleek perfect te zijn. Lekker groot bed voor Meta en mij en Maxim een eigen groot bed. Lekker ruime kamer waar we ook de koffers nog even wat konden herindelen.

En toen was het 5 uur Nederlandse tijd en zijn we lekker gaan slapen!

 

… en dan is het 03:40 en dan ben je wakker. Voor de zoveelste keer die nacht. En deze keer is het menens en wil mijn lichaam niet meer slapen. Gelukkig hoor ik aan Meta dat ze ook wakker is dus gaan we maar eens even rustig aan wakker worden. In alle stilte loop ik Maxim’s kamer in om daar iets te pakken en dan zie ik dat hij op zijn iPhone ligt te lezen. Die is dus ook wakker. We worden erg kalm aan wakker, ik schrijf het stukkie van de eerste dag en we delen de koffers zodanig in dat we elke dag maar twee koffers mee hoeven te nemen uit de auto. Het hotel (Baymont Inn & Suites) is zeer goed bevallen. Nog redelijk nieuw en een grote kamer. Die boeken we dus ook voor de laatste nacht.

De eerste dag is altijd een dag vol tradities: ontbijten bij de Denny’s en daarna boodschappen doen bij de Walmart. We zitten in Aurora, waar twee weken geleden de Batman-shooting is geweest in de bioscoop en overal hangen de vlaggen halfstok. We slagen bijzonder goed bij de Walmart en hebben een erg mooie koelbox gevonden die in de aanbieding is. Zo jammer dat je die elke keer achter moet laten op de laatste dag!
Denny’s is natuurlijk weer lachen. Wat je daar op de kaart ziet staan! Kleine balletjes van pannenkoekdeeg (soort bitterballen maar dan van pannenkoek) en alleen maar caloriebommen. Ze zetten er gerust een “slanke optie” bij die dan bestaat uit bacon en hash browns + een Egg White omelet. Alsof dat dooiertje nog wat uitmaakt. We zagen op TV ook al een heleboel verkiezingsspotje voorbij komen. Die Geert van ons is maar een doetje, hier zijn de teksten nog net even wat heftiger en wordt Mitt Romney door Obama verweten dat hij abortus illegaal wil maken óók voor slachtoffers van verkrachting en incest. Ik geloof dat we daar in Nederland wel iets meer consensus over hebben.

De route van vandaag ging van Denver naar Breckenridge en dan naar beneden, Leadville om te eindigen in Gunnison, waar de Rockies ongeveer ophouden. Mooie route, weer heel anders dan onze recente ritten door Zwitserland.

We hebben weer een goed hotel (Holiday Inn Express & Suites of zo) met een King bed en een sofa sleeper voor Maxim. Het restaurant voor vanavond hebben we gevonden op Tripadvisor, het heet Anejo Bistro & Bar en volgens de recensies was het de beste Mexicaan van de verre omtrek. En dt kan ik beamen! Hoewel Mexicaans op zich niet erg spannend is (alles bestaat uit rijst, tomaat, bonen en dan nog iets van een pannenkoek er onder of omheen) was het zeer goed en met name de salsa bij de nachos was supervers en zat boordevol knoflook. Lekker!!

 

Weer worden we iets later wakker in ons uitstekende Holiday Inn Express Hotel & suites in Gunnison. Ik heb er een hoop tijd ingestoken om een beetje frisse hotels te vinden die niet al te muf en gedateerd zijn. Bij Best Western bijvoorbeeld zit er een enorme variëteit tussen de verschillende hotels. De ene kan supermodern zijn en dan is een andere opeens verschrikkelijk oud en aftands gemeubileerd. Wel raar, dat lijkt me voor de “merkbeleving” geen goeie. Tripadvisor.com is de site die me het meeste inzicht heeft gegeven in de kwaliteit van de hotels en dan met name de foto’s van de bezoekers en de geschreven recenies (hoewel je toch nog tegenkomt dat iedereen het een fris en mooi hotel vind en er dan 1 iemand tussen zit die zegt dat het een “old smelly place” is.

Allereerst heerlijk ontbeten, HI bood een “complimentary hot breakfast” aan en dat was erg goed. Verse scrambled eggs, bacon strips, verse melk 🙂 toast en slappe koffie. Helemaal blij dus.

Toen op weg naar Moab! Het plan was om Black Canyon of the Gunnison over te slaan maar toen we er langs reden zijn we toch maar even naar binnen gepiept en daar helemaal geen spijt van gehad! Ik had ernstige behoefte aan een oh en ah momentje en die heb ik daar ruimschoots gekregen! Het is een schitterende DIEPE canyon met onderin een riviertje, zie de foto’s voor bewijs!

Daarna hebben we iets van 300 kilometer afgelegd naar Moab met onderweg een lunch bij het Colorado National Monument. Daar hadden ze picknickplekken met een afdakje erboven, ideaal. Dit jaar lunchen wonderwel lekker met brood ipv een vette bek te halen want dat was toch wel 1 van de mindere ervaringen van de 2008 reis door het westen. Dit jaar zijn we wat strenger op een gezonde lunch met veel fruit; het is hier té makkelijk om ook de lunch buiten de deur te doen maar dan is de keuze uit vet, vet of erg vet.

Onderweg genoten van de verscheidenheid in het landschap in de USA. Zo rij je in een groen en sappig deel om een half uur later door een totaal desolaat maanlandschap te rijden. Schitterend! Aangekomen in Moab hebben we eerst Maxi naar het hotel gebracht en zijn daarna samen naar Arches gereden, daar had Maxim geen zin in. Je kan de strijd wel aangaan met een nukkige puber maar dan lopen er drie mensen gefrustreerd rond in zo’n park en daar heeft niemand wat aan. Hoewel we al eerder in Arches zijn geweest was het toch weer een heel bijzondere belevenis. Wat een mooi park met die rode rotsen, de bogen en de woestijnachtige begroeiing. Heel mooi!

Ook hier weer een Holiday Inn en wederom geen slechte keuze. We hebben een double queen met een sofa sleeper, echt superveel ruimte dus! Ik heb de beide Holiday Inns met punten betaald die ik heb opgespaard toen ik voor mijn werk in 2006/2007 lange tijd in Engeland heb doorgebracht en heb nog steeds een Priority Club pasje. Die Amerikanen vinden dat helemaal de bom al die pasjes en statussen (zie de film up in the air met George Clooney) dus elke keer werd ik begroet met de riedel “thank you for being a priority club member and we appreciate that you spend your award nights with us as an appreciation of your blablabla” en dan krijg je een flesje water en een mini kitkat! Wat een lol.

In Moab habben we in 2008 Tropical Snow ontdekt, dat is schaafijs met siroop er overheen. Superlekker! Voor de grap laatst gekeken of ze nog bestonden (het was een mobiel kraampje) en jawel hoor, ze hadden zelfs Facebook. Ik had wat op zijn Facebook pagina geschreven en op een of andere manier herkende hij me en moesten we op de foto voor zijn kraampje; met natuurlijk een overheerlijke Tropical Snow!

We hebben gegeten bij Zax, waren weer zo dom om een voorgerecht te nemen waardoor de rekening iets van 80 dollar was, dat gaan we morgen anders doen 🙂

 

’s Ochtends weer lekker vroeg wakker, de jet lag houdt nog even aan en die wordt gevoed door ons vroege tijdstip van slapen.Later dan 9 uur houden we ook niet vol en op zich is het vroege wakker worden niet zo erg. Kunnen we lekker langzaamaan wakker worden en toch nog op tijd op pad!

Bestemming van vandaag was Monument Valley met onderweg nog de nodige natuur. Het plan was in eerste instantie om naar Canyonlands te gaan maar bij nader inzien kan je dat park beter bezoeken als je echt ruim de tijd hebt. Het is niet heel erg makkelijk bereikbaar en daarnaast is het ook nogal groot. Die doen we dus als we ooit nog eens in de buurt zijn. Moab is trouwens een fantastische thuishaven als je een paar dagen op één plek wilt zitten, zoveel parken daar in de buurt!

Nadat we een hot breakfast in het hotel hadden gegeten zijn we op pad gegaan. De eerste bestemming was de Moki Dugway. Het grootste deel daarvan loopt door mooi rots- en woestijngebied over asfaltwegen maar drie mijl van de route is een “dirt road” die zich een paarhonderd meter naar beneden slingert. Hoewel de weg wordt afgeraden voor oversized voertuigen was er toch een held met een camper die ‘m ging trotseren. Volgens mij is het goed gegaan want we hebben hem nooit meer gezien maar de weg was hier en daar zo smal dat als hij een tegenligger had gehad hij een groot probleem zou hebben.

Bovenaan de Moki Dugway zijn we even gestopt en hebben we genoten van de grootsheid van het uitzicht en de absolute stilte. De temperatuur is trouwens prima met zo’n 30 – 35 graden celcius, het had ook makkelijk tegen de 40 kunnen zijn maar dit is prima!

Zoals je ziet geen weggetje dat je graag met een camper doet…

Tweede bestemming van de dag was Gooseneck Statepark waar we voor de tweede achtereenvolgende dag de mazzel hadden om een leuke picknickplek te vinden. onze mega-koelbox komt prima van pas!

en ik schrijf vandaag misschien wat kort en snel maar dat komt omdat de klapper van de dag nog moet komen. Ons hotel in Monument Valley… Sinds een jaar of wat hebben de Navajo indianen een hotel neergezet middenin Monument Valley. Een heel mooi hotel in de kleuren van de omgeving zodat het niet erg opvalt als je in de Valley zelf rondloopt. Hoewel het vrij duur is, is het elke cent waard gebleken. De lokatie is TOP, de kamer was schoon en groot en de service is ook uitstekend. Ze hadden er een tourist trap van kunnen maken vol nors personeel maar daar is absoluut geen sprake van. Na aankomst hebben Meta en ik de 17 mile drive door Monument Valley gemaakt. Hiervan heb ik een filmpje gemaakt die ik snel op Facebook /Youtube zal zetten zodra we een fatsoenlijke internetverbinding hebben. Ik had me erg verheugd op de sterrenhemel die in Monument Valley bijzonder mooi zou zijn omdat de lucht er erg schoon is en er geen lichtreflectie is van steden of kassen. Helaas… het was volle maan waardoor het zo licht was dat je niet bijster veel sterren zag. Gelukkig was de volle maan ook erg mooi 😉

Mocht je nog eens in Monument Valley zijn dan raadt ik je dit hotel zeker aan. Morgenochtend hopelijk een spectaculaire zonsopgang, dus tot morgen!

Hier onder het uitzicht vanuit onze hotelkamer

 

Last but not least: foto’s uploaden gaat niet helemaal lekker dus naast de foto’s die ik hierboven heb gepost zet ik de rest per dag op Facebook.

Om 06:30 zou de zon zich laten zien aan de horizon dus toen ik om 05:50 wakker werd ben ik maar opgestaan. Het was al wel licht maar de koperen ploert was nog niet te zien. En wat een drukte was het al buiten! Op bijna alle balkons stonden mensen foto’s te maken en zag je telelenzen uitsteken!

Het vroege opstaan werd beloond, de zonsopgang was nothing less than spectacular! Zoals Karen al zei is het moeilijk in een foto te vangen en is het in het echies nog tig keer spectaculairder dan op de foto. Dit is maar één van de vele foto’s die ik heb gemaakt, de kleuren van de hemel veranderen per minuut.

We hebben ontbeten bij de Subway in Kayenta. Kayenta is niet leuk. In tien minuten door twee bedelaars aangesproken en er liepen er nog veel meer rond.

Vandaag stond “Blue Canyon” op het programma, die had ik gevonden op wat fora en volgens de verhalen was het een “hidden gem” waar weinig toeristen kwamen. De exacte lokatie is vrij moeilijk te vinden op internet maar door wat berichten op diverse fora te combineren kwam ik een heel eind. Bij de beschrijving van de route moet je denken aan ” na de twee rotsen die er uit zien als olifantpoten moet je na het huis linksaf slaan. Daarna je afstandmeter op nul zetten en dan de dirtroad op. Na 8.1 mijl kom je bij een splitsing, neem de rechterkant.” Etc etc. De weg was “wat hobbelig” maar omdat onze auto hoog op de wielen staat, goeie offroad banden heeft en lage gearing is ‘ie wel geschikt voor dit terrein. Na een mijl of tien kwamen we een grote plas tegen en hadden we drie opties: er doorheen, er omheen of terug; áls we hier vast hadden komen zitten hadden we een probleem gehad want we hadden geen dekking met de telefoon en er kwam werkelijk niemand voorbij (behalve dan een paar wilde koeien). We hebben de route dus gelaten voor wat hij was en zijn weer terug gereden naar de normale weg. We laten deze mythische canyon maar lekker over voor de echte durfals in Jeep Wranglers! De snelweg naar Flagstaff was weer lang en recht…

Overnachting was in de bewoonde wereld in Flagstaff. Daar wil ik wel wonen, overdag lekker warm, ’s avonds lekker koel! Gegeten bij Outback en man man man wat vind ik rib eye toch lekker. Sappiger vlees dan een rib eye bestaat niet! Het hotel was Little America. Een ontzettend leuk hotel met erg grote kamers, een groot zwembad (met cocktails) en een goed ontbijt (betaald). Zeker een aanrader!

Na een teleconference in de vroege ochtend (07:00, in Nederland was het 15 uur) hebben we heerlijk ontbeten in het hotel. Zo rond een uur of tien zijn we op pad gegaan naar de Grand Canyon. Het was in verhouding tot de andere dagen een klein kippe-eindje met zo’n 120 kilometer. Iedere keer weer is de eerste blik op de Grand Canyon even indrukwekkend als de voorgaande keren. Je kijkt recht tegen 200 miljoen jaar geschiedenis aan en het is zo groot en massief dat het met geen camera goed in beeld is te brengen. Het is erg druk en de parkeerterreinen bij het visitors centre zijn zo goed als vol.

Het grappige van de Grand Canyon is dat het een omgekeerde berg is. In plaats van dat je er onder staat en er tegenop kijkt sta je er bovenop en kijk je naar beneden. Op de weg er naartoe zie je eigenlijk helemaal niet wat je te wachten staat, het is gewoon een weg door een bos die langzaam omhoog gaat.

En dan opeens ben je aangekomen en zie je dit:

 

Nadat we eens stukje langs de rim hebben gelopen zijn we op goed geluk naar het hotel gereden om te vragen of de kamer al beschikbaar was. Ik voelde me echt niet helemaal lekker en wilde graag even een uurtje plat. Helaas was de kamer nog niet klaar , het duurde nog anderhalf uur. Die tijd hebben we in de lobby doorgebracht want daar was wifi en zo konden we mooi even bijblijven met wat er in Nederland en op de Olympische spelen allemaal gaande was. We krijgen hier weinig mee van de gekte die in Londen gaande is. De Amerikaanse televisie zendt voornamelijk sporten uit waar wel Amerikanen maar geen Nederlanders aan meedoen. Erg jammer, maar we laten de vakantiepret er niet door drukken!

Tijdens het wachten op de kamer zijn we maar een stukje gaan rijden en hebben we ergens even gepicknicked. Het was weer een bijzondere ervaring want het stierf er van de kleine irritante vliegjes dus dat was een korte lunch 🙂 Hier nog even een fotootje van de koelbox, onze trouwe metgezel. Elke dag een lading ijs er in en je hebt de hele dag lekker koel drinken bij de hand.

Om een uur of drie was de kamer klaar en konden we onze intrek nemen in de Kachina Lodge. Wat hadden we weer een mazzel, volledige uitzicht op de Grand Canyon! Toen we hier in 2008 waren hebben we alle hotels laten regelen door een in Amerika gespecialiseerd reisbureau maar dat leverde ons nooit de mooiste kamers op. Altijd hadden we die kamer die net niet dat leuke utizicht had. We hebben het nu allemaal helemaal zelf geregeld. Daardoor misschien wel iets meer betaald en krijgen véél mooiere kamers! De kamers in Kachina Lodge zijn recentelijk gerenoveerd en zijn echt zeer goed. Dit was ons uitzicht:

’s avonds gegeten in het restaurant “Arizona Room” op het Grand Canyon terrein. Prima gegeten weer. Daarna de zonsondergang meegemaakt en toen het bijna donker was zag we dat het in de verte aan het onweren was. Na ongeveer 100 foto’s is het me gelukt er een met een bliksemschicht erop te maken!

 

volgt…

Elke keer als we naar het westen gaan (het is nu de derde keer dus zijn we ondertussen ervaringsdeskundigen) is Las Vegas het hoogtepunt van de reis. Eigenlijk zouden we op dag 8 naar een cabin in de buurt van Zion gaan maar daar aangekomen bleek die cabin heel erg niet leuk te liggen. Werden we eigenlijk een beetje ongelukkig van. En toen we wilden gaan wassen bleek dat je daarvoor 3 kilometer verderop moest zijn. Kortom: een mooie smoes om een dagje eerder naar Vegas te gaan. En toen bleek dat je in het Vdara hotel suites had met wasmachine en droger was de keuze natuurlijk snel gemaakt! Van alle wegen die we deze vakantie hebben gehad was de weg naar Las Vegas wel de meest desolate die we hadden gezien. De TomTom leidde ons netjes naar de Valet bij het Vdara hotel waar we vlot incheckten en snel naar onze kamer gingen. We hadden een kamer geboekt met “stunning 270 degrees view of Vegas” maar of we de Belaggio fonteinen ook konden zien was niet helemaal duidelijk. De fonteinen konden we niet zien maar de rest van de kamer was absolutely stunning. Een hotelkamer waar je elkaar kon kwijtraken, dat is het idee 🙂

Een hal, een keuken, een woonkamer met aansluitend slaapkamer en een grote badkamer met enorm bad en regendouche. En dan nog een grote makeupspiegel met stoeltjes er voor.

De beloofde wasmachine en droger bleken Europese Bosch machines te zijn waar we best wel blij mee waren. De meeste Amerikaanse drogers hebben namelijk maar één stand en dat is keihard drogen waardoor je t-shirts ed meteen een maatje kleiner worden.

Na de wassen te hebben weggewerkt zijn we even naar de Crystal Mall in het Vdara geweest maar daar hadden ze alleen maar designer winkels dus iets boven budget. Wel een schitterende mall maar ik geloof niet dat ze zo’n tent kostendekkend kunnen maken, het is heel veel kijken maar vrij weinig kopen. We hebben gegeten in een Mexicaans restaurant in de Miracle Miles in Planet Hollywood waar we vier jaar geleden ook al zijn geweest en goeie herinneringen aan hadden. ’s Nachts heerlijk geslapen met uitzicht op Las Vegas.

 

De volgende dag zijn we naar de Premium Outlets North gegaan waar Meta goed is geslaagd bij Guess en twee mooie tassen heeft gescoord. Ik heb nog even bij de Ralph Lauren outlet gekeken maar het was daar zo achterlijk druk dat we er niks hebben gekocht. Gelunched in de Foodcourt van de mall (heel druk en veel herrie) en daarna op naar ons volgende hotel: Het Palazzo!

Na alle kabaal in Las Vegas is Palazzo een oase van rust! Het Palazzo is net als het Venetian hotel in Italiaanse sfeer gebouwd (beide hotels lopen in elkaar over en vormen 1 groot complex) maar het Palazzo heeft een veel kleiner casino en is daardoor een stuk rustiger. We konden voor $75 een upgrade krijgen naar een (veel) grotere suite waardoor we de koffers lekker in de walk-in closet konden gooien en daardoor veel lekkere leefruimte overhielden. Kijk Maxim maar eens lekker op de bank liggen!

Het uitzicht was op de zwembaden (veel!) en deels op de strip, we zaten recht tegenover het Treasure Island en Trump hotel (en de Fashion Show Mall die tussen deze hotels in ligt).

Tijdens deze vakantie zijn we helemaal verliefd geworden op het Palazzo hotel. Wat een verwennerij zeg! Sommige dingen zijn ronduit duur (cocktail aan de pool kost $15 en een biertje $7,-) maar de service van het personeel is perfect. En het is ook wel eens lekker om gewoon in je eigen hotel aan het restaurant bij het zwembad te ontbijten in plaats van weer op pad te moeten. Dat is het echte genieten. Het hotel is schoon, vreselijk mooi en bijna volledig met marmer ingericht, redelijk rustig en je voelt je er echt een vorst. Als je in het zwembad ligt komen ze zelf met Chilled Towels langs…

We hebben er volgens mij 130 dollar per nacht voor betaald (na upgrade dus $200) en dat is een heel mooie prijs voor zoveel luxe. Er komen ook niet zoveel party people maar meer >40 waarvan sommigen met kinderen. Op de laatste dag en tevens Maxim’s verjaardag hebben we zelfs een cabana gehuurd en dan weet je helemaal niet wat je meemaakt. Een cabana is een soort vierkante tent van 5 bij 5 met daarin een zithoek, airco, wifi, TV, een goedgevulde koelkast en vóór de cabana heb je een aantal privé ligbedden waar je met een koel briesje van miniscule waterdruppeltjes heerlijk koel ligt te zijn (nou ja koel… iets minder heet). Echt té decadent maar oh zo leuk. Wel weer jammer dat je dan om 17 uur je cabana uit moet en je niet lekker kan blijven chillen tot het etenstijd is.

Gokken is wel een prijzige aangelegenheid in het Palazzo met een minimum inzet van $15 aan de Blackjack en roulette tafels. Voor wat goedkoper gokken moet je richting de wat goedkopere casino’s. In het MGM is de minimum inzet $10 en ik denk dat als je naar Fremont street gaat je met lagere inzetten kunt gokken. We hebben wat 1 cent machines geprobeerd en ik heb ook een keer $70 dollar gewonnen maar dat is volgens mij uiteindelijk weer teruggegaan in de gokkasten. Schuin tegenover het Palazzo ligt de “Fashion Show Mall” wat een erg leuke mall is met veel echt leuke winkels. Bij de Macy’s was een Nautica sale waar Maxim en ik allebei een leuke nieuwe zwembroek hebben gekocht. In Las Vegas nog een keer bij PF Changs gegeten, een keer bij Olive Garden en het Hard Rock Cafe (op Maxim’s verjaardag).

Kijk dat zwembad dan, met die lekkere bedjes in het water…

Na vier dagen echt vreselijk te hebben genoten in Las Vegas zijn we via Death Valley naar Mammoth Lakes gereden, vlak onder de oostelijke ingang van Yosemite. Wat ik was vergeten van onze reis in 1995 was dat Death Valley heel leuk is om mee te maken (dat wist ik nog wel), maar dat je er wel een heel eind voor door bergen moet rijden om er te komen! (dat deel was ik vergeten). De afstand Las Vegas – Yosemite is best een eind en eigenlijk is een hele dag rijden voor een uurtje lol best veel. Je kan ook wel in Death Valley zelf overnachten maar wat dan te doen? Hiken? :-S

Uiteraard (dat was het thema van deze reis en ook van onze korte vakantie naar Italië eerder dit jaar) waren ze ergens in een door God verlaten gebied aan de weg aan het werken! Echt, we hebben minimaal 5 keer op de meest rustige wegen van de USA stil gestaan vanwege wegwerkzaamheden. Your Tax Dollars At Work! staat er dan bij.

We zijn rechtsonderin Death Valley ingereden, bij Shoshone. Dit is eigenlijk een van de rustigste wegen door DV omdat de meeste mensen er van rechts naar links doorheen rijden (of vice versa). Kijk maar eens wat een rust, helemaal niemand kom je tegen! Je kan trouwens op de foto’s klikken en dan opent er een grotere versie.

 

Als je deze route rijdt kom je langs een groot deel van de hoogepunten van Death Valley: Artists Drive, Devil’s Golf Course en Badwater; het laagste punt in de US. Daar was het maar liefst 51 graden celcius, wat een hitte is dat zeg! Heeeeeel even de auto uit om een paar foto’s te maken en dan snel weer de airco in!

Op de derde foto zie je een bordje staan met een verbod en wat zien we daarachter? Inderdaad, een Duits gezin dat toch het beschermde gebied inloopt.

 

Na Death Valley gezien te hebben moet je er aan de andere kant door de bergen weer uit om vervolgens langs Bishop, Lone Pine en Big Pine naar Mammoth Lakes te rijden, vlakbij de ingang van Yosemite. Een “nadeel” van dit gebied is dat je van Yosemite tot onderaan Sequoia NP geen doorgang hebt richting de kust. Je moet dus of bovenlangs (door Yosemite) of onderlangs (bij Bakersfield) en dat totale park is ca. 300 kilometer lang.

De hotels in Mammoth Lakes zijn vrij duur en ook best wel oud. We hadden een redelijke kamer maar het was er erg gehorig dus toen onze bovenburen om 05:30 opstonden was het voor mij ook meteen reveille. Maxim en Meta zijn gelukkig doorgeslapen maar ik heb een uurtje mogen meegenieten van het lopen door de kamer, schuiven met stoelen op de plavuizen en het rollen van koffers over dezelfde plavuizen :-). Oh ja, en het bed was stuk dus hebben Maxim en ik gezellig samen op de grond geslapen!

Yosemite is een schitterend park, maar ook zo druk! Als je echt wilt genieten moet je zeker buiten het hoogseizoen gaan want anders kan je nergens parkeren en sta je ook regelmatig in de file. En… uiteraard waren ze weer aan de weg aan het werk en stond ik weer vooraan!

Ondanks de drukte hebben we toch nog een mooi plekje kunnen vinden voor een picknickje.

 

We hebben overnacht in Madera in een Hampton inn hotel waar we een heerlijk grote kamer kregen met een jacuzzi. Madera ligt aan de “Madera wine trail” en het barst er in de omgeving van de wijnboeren en er worden ook veel noten en fruit verbouwd. In Mammoth Lakes zit trouwens ook een erg goeie en rustige Ralph Lauren outlet waar het een stuk prettiger shoppen is dan in dat gekkenhuis in Vegas! Echt een aanrader, waren we in 2008 ook en toen was het er ook lekker rustig.