Het leek zo makkelijk! Nadat we in 2017 tijdens Wie Is De Mol verliefd werden op Oregon was de keuze voor onze 2019 zomervakantie-rondreis snel gemaakt: Er zou sowieso Oregon in moeten. En het liefst ook Las Vegas, want nadat we daar een jaar of 2 geleden hals over kop moesten vertrekken vanwege een familie-urgentie hadden we daar nog wat goed te maken. En het derde relevante uitgangspunt was dat we 1 ticket op KLM mijlen konden boeken maar wel gebonden waren aan een budget van 75.000 mijlen en dan moet je keuzes maken, eindigen in Las Vegas lukt niet met de mijlen, dus toen moest ik verder gaan zoeken. Beginnen en eindigen in SF was de eerstvolgende variant die het meest voor de hand lag, maar het nadeel van SF is dat het minimaal twee dagen rijden is vanuit Las Vegas vanwege Yosemite waar je doorheen moet.
Enfin, uiteindelijk is het starten in San Francisco geworden en eindigen in Los Angeles. LA ligt op een halve dag rijden vanuit Las Vegas én je kan rechtstreeks vliegen met KLM. Beide vluchten hebben mooie tijden. Naar SF vertrekken we om 09:50 en landen we om 11:45 en terug vanuit LA is het 13:45 –> 09:00.
En dan de route… dat was nóg lastiger! We hebben geprobeerd om Yellowstone in de route te krijgen maar dan werd het haasten en daar hadden we geen zin in. We hebben nu een route met dagen van ongeveer 300 kilometer en dat is gezien de bestemming een heerlijke afstand. We gaan met zijn tweeën en huren een convertible en weten uit ervaring dat 300 km dan een heerlijke afstand is. Lekker een paar uurtje cruisen naar de volgende bestemming. We verwachten ook een stuk meer rust te hebben dan in de traditionele West USA reizen omdat we noordelijker zitten. Bij John Day Fossil beds bijvoorbeeld zijn amper hotels, dus lijkt het me dat het er niet druk kán zijn. We gaan het meemaken!
We starten de route in San Francisco, daar arriveren we op 28 juni en hebben voor de eerste nacht een hotel nabij de luchthaven geboekt. Heel misschien doen we nog een rondleiding in de Tesla fabriek die daar in de buurt ligt, even kijken nog of dat past.
Op de eerste reisdag rijden we via Napa Valley naar Sacramento. Dat is een beetje om maar de hoofdreden hiervan zijn de hotelprijzen in Napa Valley in deze periode, die zijn echt belachelijk hoog en je betaalt voor een middenklasse hotel minimaal 250 euro per nacht. En nu zitten we via Hotwire in het Sheraton in Sacramento.
Dag twee is het eindpunt Fort Bragg aan de Californische kust. Fort Bragg staat bekend om “Glass Beach”, een standje bezaaid met mooi geslepen stukjes glas en die komen daar terecht omdat de bewoners vroeger hun grofvuil zó over de rand van de kliffen de oceaan in gooiden. Al het glas ligt er nog en is intussen mooi geslepen.
Daarna is het voorlopig even bos en de schitterende Noord Californische kust. We rijden de Avenue of the Giants, de Newton B Drury scenic parkway en komen ook langs Redwood National Park. We overnachten in Crescent City en Newport waarna we 3 nachten in Portland in een AirBNB zitten. Daar vieren we ook 4th of July.
De dagen daarna rijden we het binnenland van Oregon in en overnachten we in Madras, Mitchell, Bend en Klamath falls. Wat we onderweg tegenkomen is veel scenic route en hoogtepunten zoals Mt. Hood, Multnomah Falls, John Day, McKenzie pass en Crater lake.
Dan gaan we weer Californie in en rijden we door Lassen Volcanic. Wat we tussen Lassen en Las Vegas gaan doen weten we nog niet precies, dat zien we daar wel.
We overnachten 4 nachten in het Encore in Las Vegas en dan rijden we voor de laatste twee dagen naar LA waar we heel toevallig een concert van Queen kunnen meepakken op de “bonte avond” waarna we vanuit LA naar huis vliegen.
Amerika is de afgelopen jaren een stuk duurder geworden. Er zijn streken waar je op de populaire dagen zomaar $160 voor een Motel 6 betaalt, dus dat is een stuk prijziger geworden! De lastigste plekken waren de kust (daar is alles het hele jaar door onbetaalbaar lijkt wel), Napa Valley en de omgeving van Lake Tahoe; bij die laatste twee zitten we toevallig in het weekend en dat zijn populaire bestemmingen voor de gefortuneerde bewoners van de San Francisco Bay Area. Daar is twee maanden voor onze vakantie 90% al volgeboekt en betaal je voor een muffig hotel met een lage waardering op Tripadvisor $187.
Gelukkig heeft HotWire ons kunnen helpen. Bij Hotwire krijg je een mooi tarief maar weet je vooraf niet welk hotel je krijgt. Je weet wel welke klasse en in welke stad of zelfs wijk en je krijgt de 4 hotels te zien waar jouw hotel er zeker 1 van is. Dus het is een beetje een gokje en je kan niet annuleren.
De eerste nacht hebben we Pullman in de omgeving van San Francisco, de dag erna een Sheraton in Sacramento; beide via Hotwire. We hebben ook nog twee AirBNB’s (voor ons echt de eerste keer!) geboekt.
In Vegas hebben we 4 nachten Encore via Hotwire en de laatste twee nachten zitten we in Crown Plaza in LA, ook via Hotwire. “Voordeel” van Hotwire is dat je bij het boeken al betaalt dus zo spreid je de kosten een beetje.
Het leukste hotel is “the Oregon Hotel” in Mitchell Oregon, dat ligt in the middle of nowhere en daar kan je alleen telefonisch boeken! Het dichtstbijzijnde dorp ligt op een uur rijden, ik denk dat we daar wel rust vinden!
De rest van de hotels is allemaal met hotels.com geboekt en die kunnen we allemaal annuleren mochten we de plannen willen wijzigen.
De auto is (het begint een traditie te worden!) een convertible bij Alamo geworden. Alamo heeft Ford Mustangs en die hebben de grootste kofferbak. Een Camaro heeft en heel klein kofferbakje met een mini-opening.
We hebben omdat we vaker convertibles huren maar eens wat zachte Eastpak koffers gekocht, daar kan je makkelijker de achterbak mee volstouwen dan met harde koffers.
Vorige jaren kochten we altijd bij aankomst in de AT&T of de T-Mobile shop een SIM kaart met een paar gb data zodat we lekker konden navigeren met Google maps, even een restaurantje opzoeken etc. We hadden wel eens van Arieli mobile gehoord en hebben dat uitgeprobeerd toen Meta onlangs voor werk naar Chicago mocht.
Arieli stuurt je een SIMkaart op, die activeer je de dag voordat je op reis gaat en als je dan aankomt dan doet ‘ie het. En dat is Meta prima bevallen dus hebben we er nu voor de aankomende vakantie ook 2 besteld.
Meta had in Chicago T-Mobile en we hebben nu AT&T gekozen omdat die betere dekking schijnt te hebben in onbewoond gebied en met name in Oregon zitten we hier en daar in erg dunbevolkt gebied.
Verder valt er (helaas zou ik bijna zeggen) niet zo veel meer voor te bereiden. Ik hoop dat mijn bij Ali Express bestelde telefoonhouder voor in de auto op tijd aankomt maar dat is eigenlijk het laatste dat geregeld moet worden. En de laatste weken kan ik ook nog wat informatie door lezen over de stateparks waar we in deze vakantie langs komen.
Half vier ’s middags vertrekken we uit ons hotel dat ten zuiden van San Francisco ligt om naar de Tesla fabriek te gaan voor een tour door de fabriek. Die tour begint om 5 uur en we moeten er iets eerder zijn. Onderweg rijden we even langs de Best Buy voor een nieuwe telefoonhouder en een straf bakkie bij Starbucks om wakker te blijven. En dan: de avondspits in Silicon Valley…
Op de navigatie staat dat we nog 23 km moeten en dat dat 26 minuten zou duren, maar de afgelopen 10 minuten staan we bijna continue stil; dat gaan we dus nooit halen! Dat geeft ons dan wel weer mooi de gelegenheid om een fotootje te schieten van het Facebook hoofdkantoor!
Enfin, lang verhaal kort. Ik ben moe (want ondertussen is het 01:30 in Nederland, zijn we 20 uur op en dus ben ik geïrriteerd van de vertraging, de file en de verheugings op de tour door de Tesla fabriek. Maar ik ben ook verstandig en bedenk me dat het vakantie is.
Dus: ik keer om en we besluiten naar de Walmart te gaan en de tour te laten schieten. Dat ik op m’n 53e alsnog verstandig ga zijn, wie had dat verwacht!
Fast rewind naar 20 uur eerder: de wekker gaat in de Dragontuin. Koffie, laatste spullen in de koffer en dan brengt Maxim ons naar Schiphol. Speaking of koffer: we hebben dit jaar weer een convertible gehuurd en wilden nu eens een keertje zónder koffers op de achterbank rondrijden en dus hebben we twee nieuwe duffelbags gekocht want dat propt wat makkelijker in een kleine achterbak dan koffers. Eén best wel grote en een iets minder grote. En alles paste er in!
Hulde aan Meta dat ze zo haar best gedaan heeft om zo weinig mee te nemen dat we slechts 17 + 12 kilo aan koffers bij ons hebben en dat ze er toch elke dag weer stralend en modieus bij loopt!
Op Schiphol is het heel rustig. Koffers inleveren 1 iemand voor ons, bij de security waren we meteen aan de beurt en de paspoortcontrole hadden we 2 mensen voor ons, ideaal! Daarna het gebruikelijke lounge tafereel met een glaasje bubbels. De lounge was trouwens wel héél druk! Zie foto hieronder 🙂
Hier hebben we even geproost op Robert Jan zijn 45e verjaardag!
Daarna hadden we wéér mazzel want toen we bij de gate aan kwamen lopen gingen ze nét boarden en mochten op dat moment de sky priority klanten aan boord. Dus liepen we zo rechtstreeks door en het vliegtuig in.
We vlogen met een (nogal oude) 747 en we zaten helemaal voorin in een klein smal deel waar een grote galley naast zit waardoor het net is alsof je in een klein vliegtuig zit. Wel zo knus 🙂
Wát een eind vliegen is 10 uur zeg! Ongelooflijk, er leek geen einde aan te komen. Gelukkig heeft de serie Chernobyl ons er doorheen gesleept. Wat een topserie is dat zeg, aanrader!! Die dingen op het servetje zijn onze KPN SIMkaarten, we hebben in de USA allebei een AT&T SIMkaart zodat we lekker data hebben om te navigeren en zo. Werkt super, we hebben Airieli Mobile gebruikt als verstrekker van de simkaart en ik had vóór de landing al bereik.
Na de landing hadden we wéér mazzel want we waren in zegge en schrijve één minuut door de immigratie. Onze vriend Robert Jan tipte me een jaartje geleden dat je ook als Nederlander “Global Entry” aan kon vragen; dan betaal je eenmalig $100 en vul je wat papierwerk in waarna je wordt doorgelicht (hoe ze dat doen weet ik niet) en na goedkeuring mag je 5 jaar lang de USA in zonder in die helse rijen bij immigratie te hoeven staan. Wat een feest zeg!
Daarna koffertjes gehaald, Mustangjetje gehaald (foto volgt) en daarna op naar ons hotel, Pullman San Francisco Bay. Mooi hotel met heeeeeeerlijke bedden!
Daarna de Tesla tour (not), Walmart, eten bij Applebees en toen ging om 19:00 uur het licht uit…
De laatste keer dat we aan de Westkust waren was zo’n twee jaar geleden toen we in Las Vegas waren en ik meen me te herinneren dat we toen om 02:00 niet meer konden slapen. Dan is het in Nederland 11:00 ’s ochtends en dan ben ik thuis normaal gesproken ook al uren wakker. Wat die nacht twee jaar geleden in Vegas niet echt meehielp was de niet te temmen kou van de airco.
We hoopten echt dat het deze keer beter zou gaan en de betere airco en het superlekkere bed hebben echt geholpen. Meta was om 04:00 wakker en ik om 04:30, alleszins netjes dus! We zagen er echt tegenop om die eerste nacht echt belachelijk vroeg wakker te zijn maar dat is ons bespaard gebleven.
Blogje geschreven, gedoucht (super douche ook!), etc. en om een uurtje of 7 richting San Francisco gereden voor een ontbijtje bij Mo’z Café die ons was aangeraden door Onno. En dat was lekker zeg! Ik had een Egg Benedict en Meta een Egg Florentine (da’s een variatie op Egg Benedict met spinazie). Was echt supervers en met héérlijke Hollandaise saus gemaakt, zo goed proef je ze zelden!
Na het heerlijke en goed vullende ontbijt hebben we nog wat rondgereden in SF (veel zwervers op straat!), oa. langs Lombard Street.
Toen nog even langs het vista point bij de Golden Gate bridge waar het nog best frisjes was, een graadje of 12. Gelukkig hebben we allebei ons fleece jasje bij ons.
En toen… naar Napa Valley! Wat onwijs gaaf is dat zeg! Ontzettend mooie scenic routes in een heuvelachtig landschap tussen de wijnvelden en “chateaus” door. Supermooi en de temperatuur liep daar op tot een graadje of 22, echt heerlijk om met een cabrio doorheen te rijden!
Het was ook erg rustig op de weg, ik had het er gezien de populariteit van het gebied veel drukker verwacht! Later bleek dat er een aantal hoofdroutes door het gebied lopen waarvan sommigen heel druk zijn en anderen wat minder.
Let op, hier komt de truuk! Het gebeurt in Napa Valley allemaal tussen de plaatsen Napa en Geyserville. Tussen die twee plaatsen kan je Highway 29/128 nemen maar wat je ook kan doen is voor een groot deel van die route Highway 121 nemen, ook wel de Silverado trail genoemd. Dan rij je echt een héél stuk rustiger. De dag daarna hebben we weer dat gebied doorkruist en toen de 29/128 genomen en die vonden we veel drukker., daar stond ook echt file. Dus: Silverado trail nemen!
We hebben geluncht bij de winery van Francis Ford Coppola en hoewel dat natuurlijk commercieel is als de neten was het restaurant wel heel erg mooi gelegen en konden we nog een plekje krijgen op het terras onder de pergola.
We hadden allebei een heerlijke pizza die ze dan gesneden op tafel zetten en je allebei een apart bordje krijgt omdat ze er gewoon standaard van uitgaan dat je de pizza’s allebei deelt. I love the USA!
Daarna was het op naar Sacramento voor onze volgende hotelbestemming en die route voerde ons door een mooie rustige bergachtige route. Tegen de tijd dat we in Sacramento waren aangekomen was de temperatuur opgelopen tot ongeveer 32 graden, erg lekker dus!
Sacramento is een bijzonder mooie stad. Ruim opgezet met mooie parken! En ze hebben er een netwerk van elektrische fietsen en stepjes die je met je Über app kunt huren. 20 minuten steppen kost ongeveer 3 euro en fietsen is nog minder dan dat, ideaal. Je ziet in de app waar ze staan en dan kan je ze reserveren en er naartoe lopen. Als je op je bestemming bent aangekomen dan scan je de QR code met de app en dan wordt de step of fiets weer vrijgegeven voor gebruik door iemand anders.
We hebben gegeten bij PF Chang’s (da’s toch wel een top drie restaurant keten voor ons) waar echt van alles mis ging! Ten eerste kwamen de hoofdgerechten vóór de voorgerechten en was 1 hoofdgerecht niet heel warm. Dus daar werd aan gewerkt en in de tussentijd hebben wij het wél warme hoofdgerecht en de voorgerechten verorberd maar was het andere hoofdgerecht nog steeds niet teruggekomen; daar baalde de bediening ook van en aangezien wij er ondertussen geen trek meer in hadden hebben we de rekening gevraagd en werd er alleen 1 hoofd- en 1 voorgerecht in rekening gebracht. Dus 1 voorgerecht en 2 cocktails van het huis, nou dat is wel heel erg netjes opgelost!
Het hotel was het Grand Sheraton (ook weer via Hotwire geboekt), prima hotel, lekkere bedjes en mooi midden in de stad gelegen. Je moet wel voor de wifi betalen wat ik toch wel belachelijk vind voor zo’n klasse hotel. Maar als je lid werd van hun loyalty programma dan was het gratis. Dus ben ik nu lid van hun loyalty programma 🙂
We gingen om 9 uur slapen, dat gaat de goeie kant op!
Vandaag rijden we naar Fort Bragg aan de mooie Californische kust!
Gisteren zijn we om 21:30 gaan pitten en vanochtend was het om 04:30 reveille; netjes dus. Dan wordt er koffie gemaakt, camera’s leeggehaald, foto’s weggegooid die lelijk en mislukt zijn en wordt het blog geschreven. Dat is wel een voordeel van bloggen: je *moet* elke dag de foto’s uitzoeken en daarmee voorkom je dat je thuis 2.000 foto’s moet gaan doorspitten.
We hebben weer in een leuk ontbijttentje ontbeten in een verder uitgestorven Sacramento (duh, het was zondagochtend 08:00). Meta had een werkelijk fantastische huisgemaakte granola en ik had sourdough met een omeletje en applewood smoked bacon.
We hebben het nog regelmatig over onze eerste vakantie in de USA in 1995, toen bestond Starbucks wellicht al wel maar wij zijn ze nooit tegengekomen. Koffie was gewoon overal hetzelfde: slappe zooi.
Tegenwoordig echter is koffie big business en kan je overal goeie koffie krijgen.
Na het ontbijt is Meta naar de hotelkamer gegaan en heb ik een fototourtje door de stad gedaan op een huurfiets en later een elektrisch stepje. Sacramento is best een Europese stad, met brede stoepen waarop het steppen iets veiliger is dan tussen het verkeer.
En een speciale eervolle vermelding voor de man die de bipsen van de steppende dames nauwkeurig nakeek:
De route vandaag kon via twee opties: veel slingeren (en volledig binnendoorwegen) of een stuk snelweg en een stuk slingeren. Optie 2 kwam langs een outlet dus nu mogen jullie allemaal raden welke route het werd… 1 hint: we hadden een trui nodig want aan de kust was het toch wel ietsie frisser dan we hadden verwacht (11 graden in de ochtend en later op de dag maximaal 17 graden).
De outlet was klein maar ze hadden wat we nodig hadden en met een uurtje waren we weer op pad. We reden wederom door Napa Valley en hadden vandaag een andere route dan gisteren en deze route was dus wél druk! File galore door de leuke dorpjes. Gisteren hadden we een meer scenic route en die was vreemd genoeg een stuk rustiger.
We zijn vanuit Sacramento omlaag gereden naar Napa waar we naar de outlet zijn gegaan en daarna via de 101 omhoog om op en gegeven moment bij Cloverdale via de 128 naar het noordwesten te rijden, deze komt uit bij de kust onder Mendocino en vandaar volg je Highway 1 verder naar het noorden, in ons geval met als eindpunt Fort Bragg.
Die 128 (vanaf Cloverdale) is een plaatje hoor! Berg – bos en wijngaard wisselen elkaar af. Dit is een heel mooie route met heuvelachtig gebied met rechte wegen en ook hier en daar wat de hoogte in met haarspeldbochten. Onderweg kwamen we nog een heel leuk restaurant tegen waar het heerlijk naar kruiden rook omdat ze naast het restaurant een enorme kruidentuin hadden. Helaas was het geen etenstijd want het zag er wel uit alsof je er lekker gastronomische dingen kon beleven! De naam is The Bewildered Pig en als je ooit op deze weg terecht komt, zorg dan dat je er na 17 uur bent voor het avondeten!
Wat ik nog niet geschreven heb is dat we deze vakantie zoveel geuren ruiken als we in de natuur rijden! Vandaag was een deel Redwood forest met ENORME bomen en dat rook heerlijk naar dennenbos!
Als je dan eindelijk op Highway 1 bent dan heb je meteen een schitterend zicht op de oceaan en de kust. Ik heb 1 foto gemaakt maar morgen en overmorgen “doen” we ook Highway 1 dus er volgen nog genoeg foto’s!
En dan… onze eindbestemming. Een Airbnb in Fort Bragg. En die heet “Garden Paradise”. Onze eerste Airbnb ooit en waarschijnlijk ook meteen de mooiste. Een tuin ter grootte van een voetbalveld met allemaal kleine stukjes paradijs, elk met een eigen thema. Wát is dit waanzinnig mooi zeg! Hieronder 1 foto en de rest heb ik even op een aparte pagina gezet. Zó jammer dat we maar 1 nacht hier zitten! Morgen is het huisje alweer bezet anders hadden we er zeker een nacht aan vastgeplakt. Een heerlijk huisje, de schitterende tuin, een sauna én een hot tub. Ongelooflijk!
’s avonds gegeten in Fort Bragg bij Mayan Fusion, wel lekker maar niet speciaal. Fort Bragg is een soort Katwijk, vooral weinig commercie en veel motels en hotels in oude staat (en dat is niet altijd een compliment 🙂 )
Met pijn in ons hart verlieten we gisteren ons mooie huis met die schitterende tuin, hier komen we vast nog wel eens terug! We hebben ontbeten bij Denny’s, dat was de eerste keer deze vakantie, en vast ook wel weer de laatste keer. Het is 1 keer leuk maar dan hebben we het er allebei wel mee gehad.
De rit vandaag was naar Crescent City en we zouden vandaag voor het eerst Highway 1 gaan doen. We hebben deze weg onder San Francisco al een keer gedaan maar het noordelijke deel is voor ons nieuw. Achteraf blijkt dat het deel dat we gisteren en vandaag hebben gereden een mix te zijn tussen kustweg en weg door de bossen. Eerlijk gezegd hadden we meer kustweg verwacht, maar misschien komt dat morgen wel als we nog verder noordelijk gaan. De boswegen waren deels onderdeel van Redwood National park, waaronder de “Avenue of the Giants” en die naam is meer dan terecht. Wat een ENORME bomen zijn dat! Supergaaf! En het waren ook weer veel slingerwegen door de bossen. En het is overal heerlijk rustig op de weg, precies waar we op gehoopt hadden en waarom we dit gebied bezoeken. Ik heb zo’n vermoeden dat het in Oregon nog rustiger is maar om je een indruk te geven kwamen we zo om de minuut een tegenligger tegen met als record een pauze van bijna 10 minuten tussen twee tegenliggers!
En daarna was het kust. Veel kust en vooral hel erg ruige kust. En kou ook trouwens, aan de kust komt het kwik overdag niet boven de 17 graden en als we ’s ochtends op pad gaan is het een graad of 12! Gelukkig hebben we fleece jasjes bij ons die ons lekker warm houden. En het dak gaat er ’s ochtends meteen vanaf hoor, heerlijk!
Het hotel gisteren was Curly Redwood Lodge. Het was oud (vergane glorie) maar wel schoon en goedkoop. Slechts $84 en dat is voor deze kust héél goedkoop. We hebben er prima geslapen en daar gaat het om.
Vandaag hadden we meer zee dan gisteren maar toch viel de verhouding bos-zee wat tegen. Check de foto’s maar, het is adembenemend allemaal!
We hebben vandaag nog een tussenstop gemaakt bij de Sealion Cave, we waren bang voor een tourist trap omdat er een gift shop bij zat, maar het was super leuk! En die lucht! ?
We zijn ook nog bij de Oregon Dunes geweest en daar kan je met een buggy overheen crossen, dat had ik wel eens gezien maar was ik vergeten. Stom dus! Want anders had ik dat kunnen regelen, maar nu was het helaas te laat.
Morgen verder langs de kust en we eindigen voor 3 nachten in Portland! Zin in!
Ons hotel voor de nacht was het Shilo Inn hotel in Newport, ook weer een beetje oud maar heerlijk geslapen, en daar gaat het om! De route vandaag was weer een afwisseling van kust en bossen, net zoals gisteren, maar het gaat nooit vervelen zo mooi als de combinatie van bossen en ruige kust is. Wat wel opvalt is dat je op het stuk Highway one tussen SF en LA meer langs de kust rijdt, het stuk boven SF is meer afwisseling tussen bos en kust.
Na een kilometer of 100 langs de kust te hebben getuft zijn we het binnenland in gegaan op weg naar de Woodburn Premium outlets want er mocht wel weer eens een klein shopje gedaan worden. Meta goed geslaagd bij Tommy en the Northface.
Vanaf daar was het nog een uurtje rijden naar onze Airbnb in Portland en het is weer een plaatje!
De wijk waar we zitten is hip en happening! Alleen maar leuke bars en restaurants! Er zit een New Seasons Market vlakbij ons huis en dat is het zusje van Whole foods. En Whole Foods is de Amerikaanse variant van Marqt in Nederland. En dat is dus allemaal locally sourced organic food. En dat is natuurlijk helemaal fantastisch, maar het leukste daar is het publiek, hipsters galore! Mannen met buns, vrouwen met volgepiercede oren en neuzen en de rest van het publiek identificeert zichzelf met een andere gender dan waar ze mee geboren zijn. En daar is helemaal niks mis mee, maar om dat allemaal in één winkel bij elkaar te zien maakt het wel weer erg grappig.
En dúúr! Een lang houdbaar brood kost gewoon $4,49! Potje mayo $6,99, mijn gierige Hollandse hart deed er pijn van! Maar ze hebben wel een bijzonder grote selectie Oregonese Pinot Noir, een aanrader volgens Robert-Jan dus daar hebben we een flesje van ingeslagen. Proefnotitie volgt!
We hebben gegeten bij People’s Pig. Onooglijk BBQ restaurantje waar ze werkelijk fabelachtig lekkere dingen serveerden! Meta had Smoked Fried chicken en ik had Pork Shoulder. Met superlekkere sausjes en sides erbij. En een lekker lokaal pilsje! Zie de foto’s!
Gisteren lag in onze Airbnb de wifi er uit dus kon er niet geblogd worden, dus met enige vertraging is hier dan dag nummer 7.
Vanochtend hebben we uitgeslapen tot wel half negen! Hansie balen want die is wel van de vroege reveille op vakantie, tot ontsteltenis van Meta 🙂
Portland is zo’n leuke stad! Heel modern maar ook wat industrieel, een mooie combinatie. Het centrum is in ieder geval erg fotogeniek en leuk om in te wandelen. We hadden verhalen gehoord over de hoeveelheid zwervers en er zijn inderdaad gebieden waar veel zwervers op straat lopen maar in het deel van de stad waar we gisteren waren kom je ze gelukkig amper tegen.
Wat hebben we gedaan? ’s ochtends ontbeten met ons brood van $4,50 met de kaas van $4,99 (hahaha) en daarna met de Uber de stad in. We hebben veel gewandeld en de foto’s geven een prima beeld van de dag.
We zijn bij Powell Bookstore geweest, een ENORME boekwinkel die maar liefst een heel block beslaat. Ik weet niet of het de grootste boekwinkel van de wereld is maar hij zal er zeker bij in de buurt komen. De winkel is zo groot dat je een kaart hebt met alle secties.
De foto van de Apple Store staat er op omdat ze in Oregon geen sales tax hebben, dus als je zoon dan iets van Apple wil, dan zit je hier goed, scheelt toch weer een paar procenten tax! 🙂
We hebben Pizza gegeten bij Mod, een leuke zaak waar ze heerlijke Italiaanse bodems hebben met van die krakende knapperige randen, was erg lekker!
Tussendoor even terug naar huis om bij te komen van al het wandelgeweld en tegen half negen zijn we de stad weer in gegaan om naar het 4th of July fireworks te kijken. Je mag hier ook zelf vuurwerk kopen en afsteken maar dat doet eigenlijk niemand en dat is echt wel lekker relaxed. En als mensen dan zelf wat afsteken dan is het siervuurwerk.
Het was onwijs druk aan de kade van de rivier en ook heel gezellig. Na het vuurwerk zijn we nog ergens gaan eten waar Meta een salade met zalm en aardbeien had en in een “French dip sandwich”, dat is nog het beste te omschrijven als een broodje warm vlees met daarbij een bakkie jus en dat is géén vunzige gravy maar heerlijke jus als van draadjesvlees. We hadden allebei een lekker craft biertje erbij; dat doen de amerikanen goed: bier maken. Op culinair vlak is het hier echt een dorre steppe maar bier brouwen dat kunnen ze dan weer uitstekend!
Weer een hele dag Portland! ’s Ochtends begonnen bij Pittock Mansion waar je een mooi uitzicht hebt over de stad en daarna het bergje een stukje af voor de Japanese Gardens en daarna (dat ligt er vlakbij) de International Rose Test Gardens. Parkeren was even een dingetje, we hebben weer geleerd dat als je naar toeristische dingen gaat je ’s ochtends zo vroeg mogelijk moet gaan!
Na deze bloemenpracht hebben we een manicure (Meta) en pedicure (Hans) gedaan. Heerlijk om na al dat gewandel van de afgelopen dagen weer even verse voetjes te krijgen!
’s Avonds zijn we gaan wandelen in de buurt van onze Airbnb naar Mississippi avenue waar we eerst lekker cocktails hebben gedronken met een voorgerechtje van pittige bloemkool en daarna zijn we naar de buren opgeschoven voor een Thais hoofdgerecht. Heerlijk! Onze wijk is zó leuk en Portland is ook zo’n leuke moderne stad, heerlijk! We komen hier echt nog wel eens terug!
Vanochtend zijn we vroeg opgestaan omdat we naar (o.a.) Multnomah Falls gingen waar het waarschijnlijk erg druk zou worden. Beginpunt Portland en eindpunt Madras.
Daarna de dag goed begonnen met een stevig ontbijt. Meta had Oatmeal voor een heel weeshuis en daar heeft ze nog niet de helft van opgekregen en ik had scrambled eggs met hashbrowns en fruit (jaja!). Dat was ook iets te veel… dus reden we met een vol buikje weg.
We zijn de Columbia River Gorge doorgereden over de scenic route naar onze eerste stop: Multnomah falls.
Onderweg kwamen we langs een compleet drijvend dorp. En het regende, dat was volgens mij de eerste keer deze vakantie. Gelukkig duurde het niet lang en kon het dakje er na een uurtje alweer af!
Het vroege opstaan heeft daar zijn vruchten afgeworpen want bij Multnomah Falls hadden we het laatste parkeerplekje!
Na Multnomah Falls gingen we naar de Bonneville Dam en wat ik daar zag!
Door de Columbia river migreren heel veel vissen stroomopwaarts maar dan zit de dam in de weg, dus is er een zogeheten “fish ladder” aangelegd waarbij de vissen een lange trap opzwemmen. Daar doen ze met rustpauzes een uurtje of 4 over. En die vissen worden dus allemaal geteld. Allemaal. En dat doen ze door op die fish ladder een heel smal stuk te maken waar de vissen doorheen moeten en daar zitten mensen 8 uur per dag (met 10 minuten pauze per uur) al die vissen te tellen. Gisteren iets van 41.000 maar ze hebben ook dagen van 250.000! Echt bizar! Zie vooral de foto’s.
Volgende stop was Mount Hood waar we naar de Timberline Lodge zijn geweest. Was best frisjes maar Hans heeft toch de stoeltjeslift naar boven genomen waar het nog wat frisser was. Maar wel heel leuk om te doen!
Eindbestemming vandaag was Madras. Daar is niks te doen maar het lag zo mooi op de route. Onze buren in het hotel zijn werklui van de spoorwegen en die stonden een lekkere Entrecot te grillen op de achterklep van hun auto. We hebben redelijk gegeten bij de Madras Brewing Company waar een leuk bandje optrad. Hij heette Bobby Lindstrom en het klonk echt aardig! Zijn maat deed het fluitwerk in zijn liedjes en die kende de Nederlandse wereldkampioen fluiten, Geert Chatrou. Was dus een gezellig babbeltje 🙂
We genieten ons het leplazarus met onze convertible! Soms is het was frisjes (graadje of 12) maar in de loop van de dag wordt het lekker warmer!
En ik heb in de 9 dagen dat we hier nu zijn NOG GEEN ENKELE NEDERLANDER gezien, het is ongelooflijk!
Dag 10 alweer mensen, en dat was me weer een natuurgeweld!
De reis ging vandaag van Madras naar Mitchell (en dat werd later Bend) en dat ligt in the middle of nowhere in Oregon bij het John Day National monument.
John Day is niet echt een park maar meer een enorm gebied waar hier en daar wat hoogtepunten zijn die voor het grootste gedeelte te maken hebben met archeologie en fossielen. Amerika mag dan qua gebouwen geen lange historie hebben zoals we in Europa kennen maar op het gebied van archeologie is Amerika echt een bijzonder land. Bij John Day NM zie je 40 miljoen jaar historie. Van een soort Florida achtige regenwouden tot wat het nu is. In het bezoekerscentrum hebben ze echt schitterende expositie van echt te gekke fossielen en gerestaureerde prehistorische dieren.
‘ s ochtends eerst de Nederlandse voetbalvrouwen aangemoedigd en ons volgestopt met het ontbijt bij het hotel (Quality Inn met een enorme vieze vlek in het tapijt). Het ontbijt was Mwoa (toast, yoghurt, wafels) maar gratis!
De route vandaag ging van Madras via Antelope, Fossil, Spray en dan naar beneden via de 19 naar Mitchell. En het was stil. Héél stil. Geen Starbucks en ook geen dekking op de mobiele telefoon. Gemiddeld om de 2 minuten een tegenligger maar we hebben een record geklokt van 10 minuten!
De dag was vooral heel erg genieten van de bizarre rust. En dan heel soms kom je een klein dorpje tegen waar de Library, City Hall en Fire Department in een klein gebouwtje zitten.
Volgens de borden was er in dit dorpje (Fossil) ook een Bluegrass Festival bezig, maar daar konden we ons echt helemaal niks bij voorstellen! Na en beetje zoeken (dat is dan wel weer erg makkelijk in een klein dorpje) hebben we het gevonden. De naam “festival” was wellicht wat overdreven, misschien was “gathering” een betere benaming! (klik vooral op de foto’s voor grotere weergave in een fancy pop-up venster).
Onderweg zijn we gestopt bij the Clarno unit waar wat korte trails waren en bij de sheeprock unit.
De blauwe rotsen van de Sheep Rock unit
De blauwe rotsen van de Sheep Rock unit
Oh ja, en we hebben de Lunchables ontdekt, heerlijke tussendoortjes van kaas, kip en crackertjes. Lekker voor tussendoor!
Het hotel was goedkoop en de recensies waren goed, maar waarschijnlijk zijn wij iets té verwend en dit vonden we echt helemaal niets. Het was ook best een beetje viezig. Het mooie was dat er buiten het hotel een te koop bord stond waarop stond “recently renovated”, nou dan wil ik wel weten hoe het er daarvoor uitzag!
Dus hebben we ons verlies genomen en zijn we doorgereden naar de volgende bestemming: Bend.
Na het vertrek uit Mitchell zijn we langs de Painted Hills gereden. Daar heb je de grote glooiende heuvels met wat gelige kleuren en ook wat kleinere heuvels van een soort rode klei, heel bijzonder!
Bend is een redelijk grote stad met veel grote winkels zoals Target. We hebben heerlijk gegeten bij the Olive Garden, dat was lang geleden! Zuppa Toscana! Oh!
We hebben geslapen bij Shilo Inn, eerlijk gezegd was dit wel heel erg oud voor het geld. Geen aanrader.
Dus nu hebben we opeens een dag over in de planning en aangezien we al een dag over hadden hebben we er nu opeens 2 over! Gaan we zo maar eens even kijken hoe we die in gaan vullen…
ps. het feit van de dag is dat in Oregon bij de natuurparken overal toiletten zijn, het zijn weliswaar geen doortrektoiletten maar ze zijn schoon en dat is het belangrijkst.
En toen was het dag 11! De dag die eigenlijk dag 10 zou zijn maar door het debacle met het hotel in Mitchell lopen we nu een dag voor op schema. En aangezien we Bend hebben ingekort tot 1 dag lopen we twee dagen voor op schema en omdat we nog een dag over hadden (die hadden we als reserve in het schema ingebouwd) hebben we nu drie dagen over en kunnen we Meta’s stiekeme droom uitvoeren en dat is nog een paar daagjes Highway 1 in Californie én Joshua Tree, want die is ook echt heel mooi!
Maar nu eerst naar vandaag. Weer de hele dag doorgebracht met het dakje er af en twee heel mooie plekken bezocht. Allereerst ’s ochtends de dennebossen en lavavelden van de McKenzie pas, en daar bevindt zich ook de Dee Wright Observatory.
De dennebossen waren door de bosbranden van vorig jaar flink aangetast, dat kan je op een van de foto’s heel goed zien. Eenmaal boven aangekomen was het weer lekker fris en hebben we de uitkijktoren beklommen. De uitkijktoren staat midden in de gitzwarte lavavelden, weer een totaal andere belevenis dan de painted hills van nog geen 24 uur geleden. De grootste berg die je er ziet is Mount Washington.
Daarna zijn we naar Crater Lake vertrokken en wederom was het rustig onderweg. Je ziet 1 foto van en lange weg met hier en daar een autootje. De meeste dagen rijden we gewoon bijna alleen in het enorme Oregon!
Crater Lake is een klein beetje een Grand Canyon-achtige ervaring, in die zin dat je er niks van ziet en dan opeens kijk je over de rand en dan is daar dat schitterende blauwe meer wat zo schitterend afsteekt tegen de groene bossen, de donkere rotsen en de nog aanwezige sneeuw! En ook hier weer geen Nederlanders maar grotendeels Amerikanen.
We hebben overnacht in Microtell Inn, prima hotel met een fantastische ruimte bij het raam waar je twee koffers open kunt leggen.
We hebben gegeten bij een Vietnamees restaurant omdat wij dachten dat dat ongeveer een zelfs ervaring zou zijn als de Chinees eerder deze reis (en die was goed!). Het restaurant had goeie recensies op tripadvisor met name omdat de eigenaar zo grappig was. En dat was hij ook, maar het eten was op zijn best middelmatig. Denk aan orange chicken (de Amerikagangers kennen dit wel) met meer deeg er omheen dan kip er in, echt een aanfluiting.
Morgen rijden we naar San Francisco!
Feitje van de dag is dat je in Oregon niet zelf mag tanken. Op zich wel handig als het voor je gedaan wordt maar niet als ze gezellig drie pompen verderop gaan ouwehoeren terwijl je tank allang vol is ?
Feit twee is dat er in Oregon heel veel Subaru’s rondrijden, vast omdat ze 4wd zijn.
Vandaag hebben we ons verplaatst van de onderkant van Oregon (Klamath Falls) naar bijna het begin van Highway 1 onder San Francisco. Dat was 650 kilometer rijden, grotendeels over Interstates, maar nu kunnen we de komende dagen weer rustigaan doen.
Het eerste stuk was het weer lekker rustig maar hoe dichter we bij de SF Bay Area kwamen hoe drukker het werd. Dat is wel even wennen hoor, om vanuit de bizarre rust van Oregon weer in de file te staan op een veelbaans snelweg.
Lekker gegeten bij de Outback! Die hebben ze niet in Oregon. Daar hebben ze trouwens amper ketens!
Wat ze er ook niet hebben (en dat is echt heerlijk en de Floridagangers zullen het herkennen) zijn de talloze stopborden bij elk minuscuul kruisinkje op het parkeerterrein van de Walmart! Je kan dus gewoon lekker doortuffen i.p.v. als een bejaarde om de 10 meter stilstaan.
Niet veel foto’s dus vandaag, dat is morgen vast anders!
Na de Great Migration van gisteren was het vandaag weer Business As Usual met veel natuurschoon en leuke dingen!
Het ontbijt in het hotel was een armoedige toestand dus hebben we Google maar eens om advies gevraagd en die adviseerde ons Yolked Extreme Breakfast. Dat klonk wel als een risicootje want dat “extreme” kan zomaar betekenen dat ze alleen maar narigheid op de kaart hebben staan, maar dat bleek ongegrond. Het was een superleuke ontbijtzaak met een fris interieur met een goeie kaart, ze hadden zelfs iets met yoghurt en fruit! (Waarom hebben Denny’s of iHop dat niet?!). En we kregen als “Amuse” kleine donutjes, zo leuk!
Na het ontbijt ging het dak weer van de auto en was Monterey de eerste bestemming. Monterey is leuk en mooi! Je hebt bij kustplaatsen langs highway one twee smaken: vergane glorie of leuk. Er tussenin bestaat niet. En Monterey is dus leuk. Wel veel erg dure hotels maar het ziet er zeer verzorgd uit allemaal.
Na een lekkere Latte kreeg de Mustang weer de sporen en gingen we Highway one weer op. Hadden we vorige week de ruige kust boven SF ontdekt, nu was de beurt aan het deel ónder SF. En we mogen onszelf nu dus “subject matter experts” noemen want we hebben ze dus beiden gedaan! The Verdict is dat het noordelijke deel ruiger is, héél brede stranden heeft, wat frissig is en vooral rustig. En het allerbelangrijkste: je rijdt er minder direct aan de zee dan bij het zuidelijke deel omdat Highway one vaker het binnenland in gaat, van 100 km rij je er 25 aan zee.
Het zuidelijke deel is warmer, maar ook drukker en je ziet er meer kust. Van 100 km rij je er 80 aan zee. Ze zijn allebei mooi, maar op een andere manier.
We hebben veel stops gemaakt, onder andere op een plek waar heel veel zeeleeuwen liggen. Wat een enorme beesten zijn dat zeg! Liggen allemaal een beetje te suffen op het strand, strak tegen elkaar aan!
De eindbestemming vandaag was nog niet bekend omdat we deze wilden laten afhangen van hoe de dag verliep. En die verliep zo dat we in Pismo Beach eindigden, daar waren we een jaartje of 10 geleden ook met Maxim. Een zoektocht tussen de recensies op hotels dot com leerde ons dat er een nieuw hotel aan zee was geopend (Inn at the Pier) dat heel goeie recensies had en na een hoop middelmatige hotels waren we wel toe aan wat verwennerij! En verwend zijn we, wat een heerlijk hotel! Mét een rooftop bar, je begrijpt dat daar een cocktailtje is genuttigd!
De zonsondergang was erg mooi en daar heb ik mooie plaatjes van kunnen schieten.
We hebben na een korte blik op de planning snel nog een nachtje bijgeboekt, waren wel toe aan een rustdagje na zoveel reisdagen. En er was grote twijfel over wat we hierna zouden gaan doen. Joshua tree of toch nie? Als we wél Joshua Tree zouden doen hadden we weer twee langere reisdagen gehad en dat vinden we nu wel leuk geweest. Dus Hotwire even aangeslingerd en gekeken wat twee extra nachtjes Vegas zou kosten. Dat viel wel mee en dus hebben we de gok gewaagd. We zouden Bellaggio, Venetian of Wynn krijgen en nadat we op de “book now” knop hebben gedrukt bleek dat het The Venetian is geworden, hadden we ook op gehoopt!
Dus zitten we 6 nachten in Vegas en die dagen krijgen we echt wel vol! Valley of Fire, Hooverdam en ik moet Rick nog even polsen want die had nog wel wat natuurgeweld in die omgeving als advies.
Nuttige feiten: de benzineprijs. Die schommelt nogal. Goedkoopste die we gezien hebben was $2,88 en de duurste iets boven de $4 maar gemiddeld zo tussen de 3,60 en 3,90.
De tel kwijt, maar mijn planning leerde me dat het dag 14 is. We zijn nu in Vegas en gaan dus even terug in de tijd en we zijn in Pismo Beach.
Pismo Beach is fris (zowel qua netjes als qua temperatuur), fruitig en is een erg mooie kustplaats met een enorme pier en omdat het zo mooi is hebben we besloten een dagje langer te blijven en extra hard te genieten van ons fantastische hotel. Het heeft officieel 4 sterren maar de service is ontzettend goed en de medewerkers zijn allemaal zo aardig dat het wat mij betreft dicht tegen de 5 sterren aan zit. Valet parking zit bij de prijs inbegrepen en dat vind ik dan wel weer erg netjes (prijs van het hotel is er uiteraard ook naar, maar bij het Pullman dat ver buiten SF lag moesten we nog even $28 aftikken voor de self-parking).
Maar goed, de dag begint met ontbijt. Oh nee, ik heb eerst een wandelingetje op de pier gemaakt en naar de surfers gekeken. Daarna pas ontbijt 🙂 Oh nee! We hebben ook nog gefacetimed met Maxim die ons ook onze blakende poezen heeft getoond, hadden we meteen heimwee 🙂
Daarna hebben we wel ontbeten! Meta heeft uiteraard weer yoghurt met granola en ik open de dag in stijl met een Lobster Benedict die echt fantastisch was! Zat wel meteen voor de rest van de dag vol!
Daarna kort rondje outlets, beetje gechillt en geluncht (toch nog) bij de rooftop bar van het hotel. En daar ging het fout want het duurde ongeveer 40 minuten voordat we ons eten kregen maar geheel in USA stijl ging er 30% van onze rekening af.
Uitzicht vanaf de Rooftop Bar
’s Avonds naar de farmers market in San Luis Obispo geweest, wat een ontzettend leuk stadje is! Als je ‘m in je planning op kunt nemen: zeker doen! Parkeerruimte genoeg en leuke winkeltjes en restaurants! Heerlijk gegeten, Meta had een pulled pork sandwich en ik en Ceasar Salad.
Errrm, dag 15? Yes, that’s the one (ik loop een dag of 3 achter, we zitten ondertussen in Encore).
We hadden plannen, en die werden gewijzigd. Dus vandaag was er wederom een grote migratie. Van Pismo Beach naar Las Vegas! Weer een lange tocht maar wel door een voor ons deze vakantie nieuwe omgeving: de hete Mojave woestijn.
We zijn de dag begonnen met een ontbijtje in Mon Ami Creperie waar ze ook een moorddadig goeie koffie hadden. Wat een verschil met onze eerste USA reis in 1995, toen hadden ze echt overal alleen maar slootwater!
Best frisjes ’s ochtends in Pismo Beach
Pismo Beach is zoals zoveel plaatsen aan Highway One ’s ochtends gehuld in nevelen die rond het middaguur oplossen en daardoor begonnen we de dag met 16 graden; maar die mist is echt een heel klein strookje langs de kust, we waren letterlijk 2 minuten onderweg toen de zon doorkwam. Hoppa, 23 graden. Daarna de bergen weer in (daar ontkom je hier niet aan want Californie bestaat uit een aantal bergruggen die van Noord naar Zuid lopen) en toen ging de temperatuur al snel naar de 30. Heerlijke temperatuur om zonder dakkie te rijden.
We vertrokken met 17 graden
De typische mist die er elke dag tot een uur of 12 hangt
Past perfect! Twee Duffelbags van Eastpak (een M en een L), een handbagagekoffertje en de vuile was 🙂
Om van Pismo Beach naar de snelweg tussen LA en Vegas te komen (Interstate 15) moesten we eerst een kilometertje of 200 over de highway door een gebied dat afwisselend desolaat was (als je de hoogte in ging) en afwisselend groen (de valleien). En als er dan groen was, dan was het VEEL. Serieus sinaasappelplantages van 10 kilometer lang. En dan weer een ander gewas voor 4 kilometer, echt ongelooflijk.
Best wel duur, was dan ook in the middle of nowhere
het leek op wiet, maar het is gewoon hennep
Eenmaal in de omgeving van Bakersfield werd het wel erg warm. We hebben in de hele vakantie misschien 3 uur met het dak er op gereden vanwege regen of herrie op de Interstate maar nu gaven we het op, die hitte! Dus ging het dakje er op. Eigenlijk wel lekker als je een dag van 650 km te doen hebt want met dak kan je iets harder rijden.
En voor iedereen die beweert dat Amerikanen zich netjes aan de snelheid houden: dat is *niet* waar. Florida, Georgia, Texas, Californie, Nevada: op de snelweg gaat er standaard 10 mijl bij en als je pech hebt (zoals op de eindeloos lange i15) rijdt iedereen 85 waar je 65 of 70 mag.
En die geuren die je ruikt zonder dak, heerlijk! Bossen, bloemen, zee, zeeleeuwen ?, sinaasappels, uien (ja echt) en tenslotte wiet! Wat achteraf hennep bleek te zijn maar het rook erg naar wiet!
Onderweg kwamen we borden tegen van de National Cemetery en dat intrigeerde me wel, want het gebied na Bakersfield was écht desolaat. En daar hebben ze dus een begraafplaats voor veteranen ingericht. Als je ooit hebt gediend in het leger dan heb je dus het recht om daar begraven te worden. Dus er lagen niet alleen oorlogsslachtoffers maar ook mensen die gewoon 93 zijn geworden. Heel mooi ingericht maar wel op een bijzondere plek midden in een erg heet gebied. Je zou toch denken dat ze zo’n plaats zouden maken in een wat mooiere omgeving met een boompje hier en daar.
Enfin, de reis vervolgde en de temperatuur steeg en steeg. 35, 41, 43, 45, 46, 47 graden celsius en dan opeens is daar Barstow, precies tussen LA en Vegas. Met een Mac, wat hotels, benzine en nog wat restaurantjes. En die hitte! Even gestopt voor een plasje en een hapje en daarna snel door naar Vegas! 618 km in 7 uur met een gemiddeld verbruik van 1 op 11,6. Netjes!
We kwamen er om ongeveer half vijf aan en omdat het bewolkt was konden we meteen zonder dak de strip over! Heerlijk om weer terug te zijn!
Snel ingecheckt in ons hotel voor 2 nachten, het Venetian. Inchecken gaat snel en efficient. Je komt aanrijden en geeft je sleutel aan mannetje 1 die je een bonnetje geeft. Mannetje 2 zet je bagage op een karretje en die geeft je een bonnetje met een nummer. Dan ga je inchecken en geef je het nummer van het bonnetje door aan de persoon die je incheckt. Vervolgens ga je naar je kamer en komt 10 minuten later mannetje 3 je koffers boven brengen. En die geef je dat $5 fooi. Ideaal. Oh, en mannetje 1 parkeert je auto en als je die weer op wil halen dan geef je hem zijn bonnetje en dan pakken ze je auto.
We hadden een supermooie kamer die trouwens de standaard kamer is in dit hotel.
’s avonds een rondje Canal Shops gedaan, bezoekje aan Kate Spade gebracht en met een onwijs leuke tas naar buiten gekomen. Gegeten in een restaurantje dat net twee dagen open was waar we allebei een “flight” met verschillende biertjes hadden, heerlijk! Wij waren nooit van die bierdrinkers maar maken dat deze vakantie aardig goed met heerlijke lokale biertjes!
En daarna ging het licht uit en vielen we als een blok in slaap in ons wolkenbedje!
Rustig dagje, morgen komt er weer spektakel! Trust me!
We hebben twee nachten Venetian dus we hoeven niet te reizen, niet te verhuizen. Niks. Dus doen we niks, of in ieder geval vrij weinig.
We beginnen de dag op bed met een ontbijt van Latte’s en koffiebroodjes en dat soort zaken. Dat shopje zit meteen als je de lift uitkomt dus hoefde ik niet zo ver te lopen, heerlijk!
Toen een zwemmetje gedaan. Het zwembad van het Venetian had geen leuke schaduwplekken meer dus zijn we naar het Palazzo zwembad gelopen waar je tot een uur of 1 schaduw had. We hebben in totaal drie plekkies gehad en zo nog tot een uur of twee vol kunnen houden. De eerste Bud Light ging om half elf open en ik had Meta zo gek om rond 11:30 een Pina Colada te nemen. Living the good life.
Geluncht bij Solara restaurant bij het zwembad waar ik humus met rauwe groente had en Meta en Sushirol.
In de middag naar de Forum Shops in het Ceasar hotel, net zo’n maffe over the top toestand als in het Venetian.
Het diner bij Sushi Samba was weer een hilarische toestand! Want alles wat fout kon gaan, ging fout! Het was zó erg dat het grappig werd en op een gegeven moment de manager zelfs maar met ons meelachte. We konden niet kiezen uit de heerlijkheden op de kaart en daarom hadden we een 4 gangen verrassingsmenu genomen. “do you guys have any allergies or other dietary restrictions?”. “Yes, please hold the cilantro (koriander) and no octopus”.
Gang 1: ik vermoedde een hint van koriander, maar ik had geen zin om er over te gaan zeuren.
Gang 2: dat was een soort ossestaartkroketten met een sausje waar zéker koriander in zat. Dus de ober even gevraagd om het nu wel echt goed te gaan doen.
Gang 3 was een gerecht met een dekseltje. Ober haalt het dekseltje er af: Octopusringen! En het bijgerecht: rijst met koriander! Echt té grappig ? Dus kwam de manager er maar even bij die duizendmaal excuses aanbood.
Toen zei Meta op en gegeven ogenblik tegen me: joh, is je cocktail dan al op? Had de busboy (die best vervelend was en elke minuut kwam kijken of er al wat afgeruimd kon worden) mijn halve cocktail meegenomen! En nét op dat moment kwam de manager langs en hebben we er met zijn allen maar smakelijk om gelachen. Het eten was overigens heerlijk en we gaan zeker in Amsterdam ook een keer naar de Sushi Samba.
En de amerikagangers weten het: als ze wat fout doen dan herstellen ze het netjes. 30% van de rekening af en tweeënhalve gratis cocktail.
We hebben de hotels in Vegas geboekt via Hotwire. Als je via Hotwire boekt dan kies je een stad, een klasse hotel en een wijk (eventueel filter je nog wat amenities, zoals wel of niet casino) en dan krijg je een prijs aangeboden (met een mooie korting) maar weet je niet welk hotel het is. In veel gevallen geven ze drie of vier hotels aan waarvan het er zeker een wél wordt.
Als je dan in Las Vegas kiest voor het gebied “North Strip – Fashion Show Mall” en 5 sterren aanvinkt dan kan krijg je (als je zorgt dat je “met casino” hebt aangezet, anders krijg je het Trump!) Venetian, Palazzo, Wynn of Encore. En soms ook Ceasar’s tegenwoordig.
In ons geval hadden we twee boekingen gemaakt. Eerst voor 2 dagen en dat werd the Venetian en daarna voor 4 dagen en dat is Encore geworden. Dat was echt een mazzeltje want dat was de enige van de vier die we nog niet gehad hadden. Beide hotels hadden we met ongeveer 50% korting. Wel een Hollander he?!
Vandaag was dus de verhuizing van Venetian naar Encore. Er stond helaas een lange rij bij de check in omdat er een Microsoft congres is waardoor het erg druk is. Toen ik aan de beurt was vroeg ik of het mogelijk was om een hooggelegen kamer te krijgen met strip-view. Dat kon en kostte $35 extra per dag. Ik had er in het budget op gerekend dat die upgrade iets duurder zou zijn en vroeg wat het volgende niveau upgrade was. Welnu, dat was iets duurder maar dan had je een Tower Suite met een eigen ingang, eigen liften (voor een klein deel van het hotel), eigen valet én elke dag $50 breakfast credit. Die credit is óók geldig bij het Wynn buffet en de Vegas-gangers weten dan genoeg. Dat was dus een mooie deal want als je elke dag dat ontbijtcredit opmaakt dan kwam je uit op $35 extra. Dus dat was snel besloten.
We hebben nu een schitterende kamer met echt fantastische service. Hélemaal over the top. ’s avonds wordt de kamer en keer extra schoongemaakt en opgeruimd, zetten ze slofjes naast je bed, chocolaatjes op bed, flesjes water, helemaal af. En het Wynn en Encore complex is zó ontzettend mooi, check de foto’s maar! Alles is brandschoon en glimt je tegemoet.
ps. op het knoppenbord van de lift missen een aantal etages. 2 tot 4 en de etages in de 40. Dus je gaat van 39 naar 50. Dat is omdat 4 een ongeluksgetal is in China. En laten er daar nou best wel veel van rondlopen hier.
Dag 18, de eerste reveille in het Encore en als ik ’s ochtends de gordijnen openschuif is het uitzicht fenomenaal. “Helaas” heeft het hotel heel dik dubbel glas waardoor het best lastig is om foto’s zonder spiegelingen te maken. Maar zelfs met wat spiegeling is het op de foto ook nog steeds adembenemend!
Zoals ik gisteren al verteld heb hebben we een upgrade gekocht waarbij je elke dag $50 breakfast credit krijgt. Dit hoef je niet bij 1 restaurant uit te geven, je kan ook eerst ergens koffie halen en dan later ergens ontbijten. We hebben dus eerst ’s ochtends op de kamer een lekkere Latte genomen en zijn daarna naar beneden gegaan voor het ontbijt. Vandaag was de keuze gevallen op Terrace Pointe Cafe omdat we dan daarna meteen het zwembad in konden. We hadden allebei een verstandige keuze en hebben er heerlijk van genoten met uitzicht op het zwembad.
Na het ontbijt zijn we even gaan zwemmen maar neem maar van mij aan dat dat geen pretje is in die hitte! Er is een beperkt aantal plekken in de schaduw en de parasolletjes horen grotendeels bij de ligbedjes die je voor een dag kunt huren. Als je een bedje Poolside wilt kost dat $100 voor twee bedjes + parasol voor 1 dag. Die schitterende kans lieten we dus lekker aan ons voorbij gaan 🙂
Wat we verder gedaan hebben die dag? Ik zou het niet weten! Maar ik heb een foto gevonden die buiten gemaakt is, dus we zijn zeker buiten geweest!
’s avonds zijn we gaan eten bij Morimoto Asia in het MGM hotel. Morimoto heeft ook een vestiging in Disney Springs in Orlando waar Meta en ik erg dol op zijn. De kaart hier is iets anders en met name en stuk prijziger. We konden niet echt een goeie keuze maken uit de hoofdgerechten dus hebben we een combinatie gemaakt van verschillende voorgerechten en het was echt zalig!
Mademoiselle wachtend op de Uber in de wachtruimte in het Encore
Na het heerlijke eten hebben we nog een klein wandelingetje gedaan op de strip en hebben we de avond afgesloten in onze favoriete bar Lobby Bar & Cafe waar je een perfect uitzicht hebt op het langsflanerende publiek. Sommigen zeer stijlvol gekleed, anderen compleet “slutty” met een heleboel siliconen. Echt een belevenis. Ik heb daar voorgoed mijn favoriete cocktail ontdekt, een variant op de iconische “Old Fashioned” die bij Encore “the Bandit” heet en een iets afwijkende receptuur heeft. Zo lekker!!
Deze blog is van maar liefst twee dagen met ook dus twee keer zoveel foto’s! Het enige nadeel is dat het niet helemaal in chronologische volgorde is geschreven…
En toen was dag twee van het “”gratis”” ontbijt aangebroken! Gisteren waren we nog verstandig en hebben we yoghurt met granola gegeten. Nou, ik kan jullie vertellen dat we maar 1 dagje verstandig zijn geweest en daarna volgens mij 3 dagen “The Buffet @ Wynn” hebben ontbeten/gebruncht. Voordeel is dat je dan met twee maaltijden afkunt want na het Wynn Buffet zit je wel eventjes vol…
We hebben ZO schandalig genoten in Las Vegas! Elke dag rustigaan wakker worden met een lekkere Latte in het wolkenbed en dan om een uurtje of half elf aanschuiven bij het buffet in het Wynn hotel (ligt meteen naast Encore). Komen de foto’s!
Heerlijk heerlijk heerlijk!
Om bij te komen van dat eetgeweld zijn we een stukkie gaan rijden en hebben we Red Rock Canyon bezocht, het was er heet! Zo heet dat een stukje wandelen écht onmogelijk was en dus zijn we teruggekeerd met maar liefst 1 foto! (maar wel een mooie!). We moeten ooit eens terug als het wat minder heet is.
Uiteraard hebben we ook weer een verse foto bij het Las Vegas Sign gemaakt. Er stond (heel slim, typisch Amerikaanse ondernemingszin) een mannetje bij die netjes een rij maakte en iedereen op zijn beurt liet wachten om foto’s te maken. Uiteraard wilde hij je graag helpen om vervolgens een fooitje op te strijken. Superslim.
Later in de middag heeft Meta in the Fashion Showmall een manicure behandeling gedaan en heeft ze haar nagels in haar favoriete kleur laten Gellaccen:
Op een van deze twee dagen zijn we ook bij Outlets North geweest en dat is heerlijk, ware het niet dat de parkeergarage vol was en ik op het dak moest parkeren. Was de auto me toch een partij heet! 42 graden met een lekker dik zwart dak, niet te harden!
Tussendoor nog eventjes kort naar het zwembad geweest en een korte blik op de Spa geworpen, wat is het hier toch mooi!
Het diner was bij the Outback, niet die op de strip want die is vreselijk druk maar eentje ergens achter de strip op 1,5 mijl rijden. Meta had een surf en turf met Shrimps on the barbie en ik had een Bone-in Ribeye.
Op de andere dag hebben we een budgetdagje gehad en hebben we in het foodcourt van het Venetian (ja, die hebben ze echt!) bij de Halal Guys een soort kapsalon gegeten, dat mag wel als je 12 kilometer wandelt op 1 dag!
Daarna zijn we naar de Stratosphere tower geweest om te genieten van het uitzicht. Ik heb er foto’s gemaakt maar die heb ik vervolgens nooit meer teruggezien, zou niet weten waar ze zijn gebleven! Wat grappig was om te zien waren alle voetafdrukken tegen het plafond van de garage. Daar is ooit iemand mee begonnen en vervolgens hebben duizenden mensen dat initiatief overgenomen.
EDIT! De foto’s zijn terecht! Die hebben 2,5 maand in mijn camera gezeten 🙂
En waar en waarmee kan je de dag beter afsluiten dan in ons stamcafe in Encore met mijn nieuwe favoriete drankje, genietend van de winst van het gokken? (een whopping $78 🙂 ) waarna je naar je kamertje gaat en je slofjes weer netjes naast bed staan en de toiletartikelen door de avondschoonmaakster netjes zijn uitgestald?
De dag begon weer zoals alle Vegas dagen. Bakkie Latte in bed en daarna ontbijten. Vandaag iets vroeger dan de andere dagen want we gingen op reis naar LA! Eerst de koffers even vullen en wegen… darn, kofferweegschaal zoek en de weegschaal op de kamer was leeg. Roomservice gebeld en 5 minuten later kwam iemand op een dienblad een nieuwe weegschaal brengen 🙂
Na copieus ontbeten te hebben op naar de Pinball Hall of Fame. Ik hou wel van een goeie flipperkast en dan mag je deze attractie echt niet missen. Het gebouwtje ziet er dus echt niet uit!
Die deur daar rechts is dus de ingang
Maar als je dan de ingang door bent, dan is het echt een walhalla voor flipperfans!
En daarna begon weer een redelijk lange reis door de Mojave woestijn met kaarsrechte wegen in een bloedverzengende hitte.
In de buurt van LA werd het al drukker op de wegen en bij Victorville, vlak boven LA hebben we nog even een late lunch gebruikt waar ik voor het eerst van mijn leven “senior discount” kreeg. Begint nu een nieuw tijdperk? Zoals je aan de foto’s ziet was het buiten mooier dan binnen 🙂
Dit is dus gewoon Airconditioning!
Het hotel voor vandaag en morgen is het Crowne Plaza LAX. Prima hotel vlakbij LAX (ja echt, je verwacht het niet!)
