Dag 5, 26 juli. Lake Havasu – Grand Canyon

De jetlag is bijna over. We worden rond een uur of zes wakker, en dat is heel wat beter dan om 4 uur wakker worden en uitgeslapen zijn.

De reis was weer voorspoedig, satellietradio (dat heet hier Sirius) is retehandig want je hoeft niet om de 50 kilometer van zender te wisselen zoals gebruikelijk in Amerika. Sirius heeft meer dan 100 zenders die netjes zijn gecategoriseerd in Jazz, Blues, Spaanstalig, etc.

Raar land. Je rijdt van brute hete zon de bergen in en opeens wordt je verrast door regenbuien die ook even snel weer verdwijnen. Onderweg heb ik nog wat leuke foto´s gemaakt van een heel erg lange trein. Hij toeterde naar me!

De eerste blik op de Grand Canyon was weer bijzonder indrukwekkend; eigenlijk kan je de grootsheid van de Grand Canyon niet in foto´s weergeven. Je kijkt niet naar de Grand Canyon, het neemt je hele blikveld in beslag. Dit is miljoenen jaren oud en dat zie je er aan af. Je kijkt tientallen kilometers ver en de bodem is ongeveer 1,5 kilometer van je verwijderd. Het hotel was gevestigd aan de rand van de canyon op een waanzinnig mooie plek. Sta je ’s ochtends als je wakker wordt binnen 20 stappen bij de Canyon, lekker rustig zonder de massa’s Japanners. Ook nog lekker gegeten, gewoon zalm. Het is wel zoeken om een restaurant te vinden dat niet louter burgers, spare ribs of andere zooi overdekt met kaas serveert, maar we worden er steeds handiger in. Speaking of kaas… Taco Bell adverteert gewoon met een nieuw soort wrap die ze de “melt” noemen en in die reclame zie je gewoon dat dat ding draden kaas trekt als je hem opeet, zo vies!

’s avonds wilde ik nog even naar de rand van de Canyon om naar de sterren te kijken, dus ik loop het hotel uit, sta ik opeens oog in oog met een Eland-achtig dier. Ik schrok me rot, maar dat beest niet, die zijn blijkbaar wel wat toeristen gewend; ik had hem bijna een fooi gegeven.

Foto´s!